tövbeli — sf. 1) Tövbe etmiş olan 2) hlk. Kötü alışkanlıklarından arınmış ve vazgeçmiş … Çağatay Osmanlı Sözlük
tövbekâr — sf., Ar. tevbe + Far. kār 1) Günah sayılacak bir işten vazgeçmiş olan, bir daha yapmamaya karar vermiş olan (kimse) 2) Tövbeli … Çağatay Osmanlı Sözlük
